Skupština Crne Gore nije uspjela da usvoji izmjene Zakona o svojinsko-pravnim odnosima, iako su te izmjene ključni korak u usklađivanju našeg zakonodavstva sa evropskim standardima.
Za usvajanje izmjena bila je potrebna dvotrećinska većina, odnosno 54 glasa, ali, iako su sva 53 poslanika parlamentarne većine glasala za, opozicija nije željela da obezbijedi nijedan dodatni glas, pa izmjene zakona nisu prošle.
Zbog toga je neizbježno konstatovati da ipak ima puno istine u čestim komentarima koji stižu iz skupštinske većine da su mnogi u opoziciji samo deklarativno za članstvo u EU, dok jedan dio njih misli da će taj benefit donijeti neko drugi. Ovakvim glasanjem opozicija je direktno dovela u pitanje iskrenost svojih zalaganja za evropske integracije i jasno je da je pala na ispitu iz “evropejstva”.
Nikako im ne može biti opravdanje što je na snazi zabrana dolaska u parlament najvećem dijelu opozicionih poslanika. Mogli su da dođu i da glasaju. Zbog toga su iz parlamentarne većine i tražili da se glasa prozivkom, da bi to ostalo zabilježeno.
Suština predloženih izmjena bila je jednostavna i pravično utemeljena: da se državljani Evropske unije, od trenutka kada Crna Gora postane njena punopravna članica, izjednače u imovinskim pravima sa državljanima naše zemlje. To je ne samo pitanje pravne usklađenosti sa EU, već i jasan signal da želimo da budemo dio jednog prostora slobode, jednakosti i prava.
Predsjednik Skupštine Andrija Mandić kazao je uoči glasanja da je ovaj zakon važan za put ka Evropskoj uniji i da pokazuje ko je bezrezervno za EU i integracije. On je podsjetio da je većini poslanika opozicije izrečena mjera udaljenja, ali da su po poslovniku mogli prisustvovati glasanju.
– Pošto u Skupštini imamo mnogo onih koji pričaju o integracijama i drže predavanja ovoj parlamentarnoj većini da su spremni sve da urade samo da Crna Gora bude što bliža EU, evo ga jedan od tih zakona na kojima se mjeri evropejstvo ove generacije i ovog saziva Skupštine. I zato ćemo vidjeti ko je spreman da podrži to, a da ne bude kao u vrijeme režima Mila Đukanovića da retorika zamijeni reforme i da priča o Evropi pokrije organizovani krimal i korupciju, nego da se izjasnimo i vidimo ko je to za evropske integracije – rekao je Mandić.
Predložene izmjene Zakona o svojinsko-pravnim odnosima imaju za cilj usklađivanje nacionalnog zakonodavstva sa pravnom tekovinom Evropske unije i Sporazumom o stabilizaciji i pridruživanju. Konkretno, ove izmjene predviđaju da fizička i pravna lica iz država članica EU, od dana pristupanja Crne Gore Uniji, stiču pravo svojine pod istim uslovima kao i crnogorski državljani.
Izmjene Zakona o svojinsko-pravnim odnosima od suštinskog su značaja za proces evropskih integracija Crne Gore, posebno u kontekstu pregovora o poglavlju 4, koje se odnosi na slobodu kretanja kapitala. Usvajanjem ovih izmjena, Crna Gora bi pokazala spremnost da obezbijedi jednaka prava za sve građane EU, što je ključni princip jedinstvenog tržišta Unije.
Pored toga, implementacija ovog zakona ojačala bi pravnu sigurnost u zemlji, podržala legalno poslovanje i znatno smanjila prostor za sivu ekonomiju.
Imajući u vidu da je za usvajanje ovih izmjena potrebna dvotrećinska većina u Skupštini, neophodna je saradnja i podrška opozicionih poslanika kako bi se obezbijedila puna usklađenost sa standardima EU i nastavio put ka punopravnom članstvu. U ovom trenutku, ta saradnja se ispostavila kao veliki problem.
Međutim, odbijanje opozicije da podrži ovu mjeru šalje dvije alarmantne poruke. Prva je da oni, uprkos deklarativnim tvrdnjama, nisu iskreno opredijeljeni za članstvo Crne Gore u EU. Druga je da smatraju da državljani drugih članica Unije ne zaslužuju jednak tretman u našoj zemlji.
Ovakvo ponašanje opozicije je i neshvatljivo, posebno u trenutku kada je podrška država članica EU od presudnog značaja za našu evropsku perspektivu. Kakvu poruku šaljemo evropskim partnerima kada ne želimo da drugima damo jednake uslove koje i sami očekujemo u Briselu, Berlinu ili Parizu?
Umjesto da gradi mostove saradnje, opozicija nastavlja da opstruira proces evropskih integracija, po svemu sudeći iz uskopartijskih interesa. Ali Evropa neće čekati beskrajno. Pitanje je da li će istorija pamtiti one koji su gurali Crnu Goru naprijed, ili one koji su je zaustavljali na putu ka društvu najrazvijenijih evropskih demokratija.
Izvor: Dan
